Da li ste znali da u Beogradu postoji crkva u čijoj su porti alasi nekada vezivali čamce?
Rečica Galovica je nekada slobodno tekla od izvora do svog ušća u Savu, prolazeći delom svog toka i pored Crkve svetog Georgija u Bežaniji. Ovaj kraj nekada je bio znan kao Donje polje, pošto je predstavljao najnižu tačku ovog dela savskog priobalja.
Zbog toga je se Galovica udružena sa Savom tradicionalno o većim kišama i posle topljenja snega razlivala prostorom na kome se danas nalazi Novi Beograd. Ponekad su poplave toliko uzimale maha da je voda dolazila do same porte crkve.
Ovo su koristili alasi sa Save koji su u njoj pravili vezove za svoje čamce, jer kao što danas poneki loše ukotvljen splav ima želju da se „provoza“ do ušća, tako je nekada postojala opasnost da reka odvuče čamce.
Da je problem bio veliki, govore razni napisi po novinama još s početka 20. veka, kada su počeli prvi radovi na uređenju područja oko samog ušća. Tek šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka prosečene su nepristupačne šume, isušene bare i močvara koja je prekrivala današnje blokove od 70a do 45. Izgrađen je Savski kej koji je sprečio plavljenje novog naselja, a Galovica regulisana sistemom kanala do svog ušća u Surčinu.
Vremenom su i alasi sa Save tiho nestali, ali legenda o čamcima u porti crkve i dalje opstaje.
