Najduža zgrada u Beogradu, duga gotovo 1.000 metara, nalazi se u Bloku 21 u Novom Beogradu i poznata je pod neformalnim nazivima „Lamela“ i „Zmijica“. Ova stambena građevina predstavlja jedan od najznačajnijih primera industrijske moderne u Srbiji i deo je urbanističke vizije koju je oblikovala grupa arhitekata poznata kao „Beogradskih pet“.
Pored toga što je najduža, ona je i najveća i najnaseljenija zgrada sa četiri različite adrese, 62 ulaza, 798 stanova, 3.500 stanara, 5.152 prozora i 6.380 vrata. Zvuči konfuzno, a tako i izgleda. U novobeogradskom Bloku 21 tokom šezdesetih godina 20. veka izgrađen je najveći stambeni objekat u koji je moguće smestiti čitav jedan manji grad. Zgrada se sastoji od devet lamela spojenih tako da formiraju dvostruko latinično slovo „S“. Upravo zbog takvog krivudavog oblika dobila je nekoliko nadimaka poput „Meandra“, „Lamele“, „Cik-cak“ i „Zmijice“ po istoimenoj tada popularnoj igrici za mobilne telefone. Međutim, službeni naziv zgrade je „stambeni blok B-7“.
Izgrađena je u središnjem delu bloka, a zbog svoje lokacije i dužine od skoro jednog kilometra obuhvata četiri ulice – Bulevar Mihajla Pupina, Bulevar Zorana Đinđića, Milentija Popovića i Antifašističke borbe. Za one koji se prvi put nađu u ovom kraju, pronalaženje tačne adrese je pravi izazov, a tek iz ptičje perspektive se najbolje može videti njen specifični oblik.
Idejni tvorci su „Beogradskih pet“, grupa tada mladih arhitekata predvođeni Mihailom Čankom, a procesi projektovanja i izgradnje trajali su u periodu od 1960. do 1966. godine, i to je bio poslednji izvedeni objekat prema originalnom rešenju urbanističko-arhitektonske celine Bloka 21.
U to vreme, izgradnja objekta je predstavljala veliki građevinski poduhvat, a ova zgrada bila je predviđena za stambeno zbrinjavanje vojnih lica. Na početku su u njoj upravo oni i stanovali, potom njihovi naslednici, a onda i novi vlasnici.
Ovo je bila najveća otežavajuća okolnost
Arhitekta i projektant, Mihailo Čanak, je u jednom intervjuu izjavio da su mu minimalistički zahtevi investitora bili najveća otežavajuća okolnost.
Ova zgrada nalazi se u neposrednoj blizini „Šest kaplara“, „Hajata“ i Centra „Sava“, a funkcioniše kao jedan gradić u malom, koji unutar svojih presecanja između lamela krije zelene oaze, dečja igrališta, razne lokale, a tu se nalaze i Deseta gimnazija, Osnovna škola „Jovan Dučić“ kao i Teniski klub „Ušće“.
Nekadašnji naziv škole bio je „Josip Broz Tito“, a njegova supruga, Jovanka Broz je tada i otvorila ovu školu koju su pohađala deca iz najduže beogradske zgrade.
