Imenovanje blokova na Novom Beogradu započeto je sa Fontanom, poznatijom i kao Blok 1.
Posete rođacima ili prijateljima u novobeogradskim blokovima mogu se pretvoriti u pravo putešestvije i lutanje, čak i onda kada građanin ima tačnu adresu, zbog čega Novobeograđani svim „gostima“ preporučuju da sa sobom ponesu mapu.
Upravo zbog toga najmnogoljudnija opština u srpskoj prestonici zadaje velike muke građanima koji kroče u ovaj deo grada, jer im nikako nije jasno kako to da naspram blokova 44 i 45 leže 70 i 71, kao ni kako to da se naspram Bloka 24 nalazi 42.
Imenovanje blokova na Novom Beogradu započeto je sa Fontanom, poznatijom kao Blok 1, a praksa imenovanja pratila je logičan sled i svaki naredni blok dobijao je cifru više, sve do broja 8.
Međutim, tu nastaje prava zavrzlama, jer kako se dalje odvijala numeracija blokova, nije poznato ni onima koji su učestvovali u čitavoj priči od samog početka.
Pojedini Novobeograđani smatraju da su jednocifreni blokovi najstariji, kao i da veći brojevi idu ka Zemunu.
Stanari ovog dela Beograda smatraju da od starog Merkatora ka Ušću počinju dvocifreni brojevi – 11, 12, pa 10, zatim 13, 14, 15, 16…
Ipak, i oni smatraju da u numeraciji postoji veliki nesklad, jer na primer, Blok 72 potpuno iskače iz svake logike.
O blokovima su pisali još devedesetih
Da je snalaženje po novobeogradskim blokovima prava avantura od samog početka, govori i činjenica da je štampa devedesetih godina pisala o njihovoj čudnoj numeraciji.
– U blokovima od 61 do 61, 44, 45 i 70 uviđavni domaćini nikada ne prepuštaju gostima da se sami upuste u avanturu traženja prave zgrade i ulaza, nego ih sačekaju na stanici gradskog saobraćaja ili nekoj od većih raskrsnica. Mnoge ulice na Novom Beogradu počinju u podnožju Bežanijske kose, a završavaju se na obali Save, tako da se jedna saobraćajnica prostire u čak tri bloka – pisali su mediji tada.
Dešava se često, kako se tada pisalo, da stanovnici koji žive ovde po 15 godina ili ne mogu da pomognu izgubljenim prolaznicima ili im na pitanje: „Gde se nalazi Gandijeva ulica?“, odgovaraju sa: „Dokle vam pogled doseže.“
– „Pejzaž“ novobeogradskih blokova je tako jednoličan da nije preporučljivo, čak ni njegovim stanovnicima, da se zamisle dok se, recimo, vraćaju sa pijace. Može im se lako dogoditi da svoju zgradu zamene nekom drugom, sličnom – pisalo se devedesetih u beogradskoj štampi.
