Na današnji dan, davne 1972. godine je postavljen kamen temeljac za OŠ „Branko Radičević“. Te školske 1972/73. godine Dan škole je proslavljen na ledini. Tada je i postavljen kamen temeljac nove školske zgrade. Dok se čekala izgradnja zgrade osnovne škole, đaci, njih 338 pohađalo je nastavu u 22 solitera u Bloku 45.
Škola nosi ime pesnika mladosti i postoji više od jednog veka. Osnovana je 1885. godine u topčiderskim barakama među voćnjacima i vinogradima imućnih Beograđana pod nazivom Topčiderska škola.
Upornošću učitelja Boljarića 1891. godine škola počinje sa radom u novoj zgradi u Puškinovoj ulici br. 2 na Topčiderskom brdu. Godine 1904. u školu dolazi bračni par Vukosava i Đorđe Kojić, koji narednih 20 godina uspešno vode ovu školu. Jedno od četvoro dece učitelja Kojića postaje ugledan akademik, arhitekta Branislav Kojić.
Škola je menjala ne samo zgrade već i imena dok 1932/33. godine nije dobila ime pesnika Branka Radičevića, koje nosi sa ponosom više od 80 godina. Škola je postojala na Topčiderskom brdu sve do 1971/72. kada se seli u novobeogradsko naselje Blok 45 septembra 1972. godine. Početkom nove školske godine 33 člana činila su kolektiv škole.
„Branko Radičević“ se iz zgrade sa Topčiderskog brda seli u privremene prostorije škole na Bežaniji kako bi počeli rad na novom terenu. Prva dva meseca nije bilo nijednog učenika. Bio je 20. novembar 1972. godine kada su se u ranim jutarnjim satima okupili nastavnici i prihvatili prve nove učenike. Te školske 1972/73. Dan škole je proslavljen na ledini. Tada je i postavljen kamen temeljac nove školske zgrade. Dok se čekala izgradnja zgrade osnovne škole, đaci, njih 338 pohadjalo je nastavu u 22 solitera Bloka 45. Dana 7. aprila 1975. godine otvorila se školska zgrada u ulici Jurija Gagarina broj 195, u Bloku 45 na Novom Beogradu.
Dana 3. maja 1972. godine održavana je sednica Saveta škole, na kojoj je donesena odluka da se škola preseli u Blok 45, koji je tada bio u izgradnji. Događaji u školi do njenog preselenja odvijali su se mirno, jer su nastavnici znali da će na novom terenu imati potreban broj učenika i bolje uslove za rad.
Škola u izgradnji
I pored svih kolebanja oko promena kao i priprema za preselenje, 1971/72. godine rad u školi tekao je neometano i na kraju su svi bili zadovoljni rezultatima. Škola je te godina bila domaćin gostima iz Mađarske u okviru programa Radost Evrope, a svi drugi praznici su takođe svečano obeleženi. Održane su ekskurzije, a nekoliko učenika škole imalo je zavidne rezultate na takmičenjima.
Skupština opštine Savski venac je 30. juna 1972. godine na osnovu čl. 52. Osnovnog zakona o ustanovama, čl. 168. Osnovnog zakona o preduzećima i čl. 240. Statuta SO Savski venac, donela rešenje kojem se prenosi pravo osnivača Osnovne škole Branko Radičević sa sedištem u Ulici Petra Čajkovskog br. 2 u Beogradu sa Opštine Savski venac na Opštinu Novi Beograd.
Školski objekt u izgradnji u Bloku 45 ustupa se na korišćenje školi Branko Radičević i delu nastavničkog kolektiva OŠ 20. oktobar (Opština Stari grad), koji će činiti jedinstven kolektiv. Nova OŠ Branko Radičevć fomirala je odeljenja u toku 1972/73. prema raspoloživom kadru i broju doseljenih učenika u zgradama osnovnih škola Jovan Sterija Popović i Dr Ivan Ribar. Tada je sedište OŠ Branko Radičević bilo u zgradi OŠ Ivan Ribar, a dosadašnji učenici iz škole na Topčideru nastavu su imali u jednoj od svojih dosadašnjih zgrada, u sastavu OŠ NH Branko Parać. Jedan od dva objekta škole na Topčideru ustupljen je školske 1972/73. Specijalnoj školi Anton Skala. OŠ Branko Radičević dobila je iz budžeta 10.000 din da bi je osposobili za rad.
Jedan od solitera gde su đaci pohašali nastavu
Blok 45 koji je još na početku svog postojanja dobio naziv Naselje Sunca, smešten je na levoj obali Save, na osmom kilometru uzvodno od Beograda. Na prostoru od 72 hektara, izgrađena su po najsavremeniji urbanističkim projektima 64 stambena objekta i 3 samačka hotela. U nekoliko narednih godina izgrađeni su i svi prateći objekti. Naselje okruženo sa tri strane ulicama Dr Ivana Ribara, Jurija Gagarina i Džavaharla Nehruovom, a sa četvrte strane je nasip i reka Sava.
Prvi stanari uselili su se u oktobru 1972. godine, da bi do kraja sledeće godine naselje brojalo preko 18.000 stanovnika. Đaka, studenata i omladine bilo je oko 5.000, pa je starosna struktora iznosila oko 42 godine, po proseku. Sa prvim stanovnicima naselja konstruisana je i Mesna zajednica Sava.
U septembru 1972. godine počela je nova školska godina, trideset i tri člana kolektiva škole sa Topčiderskog brda sastala su se tog jutra u privremenim prostorijama škole u Bežaniji. Ljubica Taipi, direktor, učitelji Ružica Janković, Tatjana Stošić, Dobrila Jeftić, Jovanka Kalaba i Mara Radović, nastavnici srpskohrvatskog jezika Srbislav Potić, Stana Vukoje, Mira Peruničić, nastavnici matematike Zvezdana Dejanović, Vera Nešić, nastavnici muzičkog Borika Čavdarević, Branislava Vukićević, nastavnici likovnog Predrag Jovanović i Darota Pipan, nastavnici fizičkog Mirjana Lopičić i Sreta Milinković, nastavnici OTO Mladomir Vidojević, Mihajlo Dojčinović, nastavnik hemije Olga Bogetić, nastavnik biologije Olga Đorđević, nastavnik geografije Radmila Strahinjić, nastavnik istorije Radmila Milenković, nastavnik fizike Ljubica Tomin, zatim Olga Vujović sekretar, Mile Batrićević računovođa i pomoćno osoblje : Tomislav Lazić, Milka Lazić, Spasojka Stojanović, Dobrila Pantelić, Jelica Marković i Dragoslav Kovačević.
Škola je počela sa radom u prostorijama škole Dr Ivan Ribar (današnja OŠ Milan Rakić), gde su dobijene dve službene prostorije i četiri učionice. Prva dva i po meseca nije bilo nijednog učenika, jer se čekalo useljenje u prve solitere Bloka 45. Ovaj period ispunjen je svakodnevnim radom kolektiva na pripremanju i organizaciji budućeg rada i upisa učenika.
Dana 20. novembra 1972. godine u jutarnim časovima sakupili su se nastavnici i prihvatili prve učenike.
