Još u periodu između dva svetska rata, rađale su se ideje i stvarali urbanistički planovi o naselju na levoj obali Save, između Zemuna i Beograda, a izgradnja Novog Beograda je zvanično počela na današnji dan 1948. godine.
Posle Drugog svetskog rata, ovaj veliki posao su započele omladinske radne brigade. Tokom prvih godinu dana, u izgradnji je učestvovalo oko 50.000 omladinaca iz svih krajeva Jugoslavije.
Tako je nastao Novi Beograd – besplatnim i dobrovoljnim radom.
Prvi radovi bili su postavljanje temelja Palate federacije, hotela „Jugoslavija“, stambenog bloka u Tošinom bunaru, Studentskog grada i zgrade Šumarskog fakulteta na Bežanijskoj kosi.
Već naredne godine su radovi postali obimniji, ali se broj graditelja nije povećao, dok je 1950. godine na akcijama učestvovalo oko 90.000 radnika.
Radilo se danju i noću, uglavnom bez mehanizacije. Malter je ručno mešan, a konjske zaprege su prenosile teži materijal.
Pre početka izgradnje, močvarno zemljište je nasipano peskom koji je na licu mesta vađen iz Save i Dunava, kako bi se izdigao nivo tla iznad rečnih i podzemnih voda.
Pored napornog fizičkog rada, učesnici su imali i druge aktivnosti – političke, kulturne i vojničke kurseve.
Radnici su za to vreme živeli u omladinskim kampovima, a svaka smena graditelja je organizovala po jedan kulturno-umetnički festival i fiskulturni slet.
Kada je 1952. godine formirana opština Novi Beograd, do tada poznata kao X rejon, imala je 8.000 stanovnika.
U početku se doseljavalo uglavnom stanovništvo koje je pripadalo srednjoj klasi – državni službenici i stručnjaci zaposleni u partijskoj administraciji, vojsci i policiji.
Nedostatak infrastrukture, koja je kasnila za stambenom izgradnjom, doveo je do toga da su u podnožjima solitera nikle bašte, pa i cele njive koje su vlasnici obrađivali posle radnog vremena.
Danas je Novi Beograd opština sa najviše zelenih površina u prestonici.
